السَّلامُ علیکَ أَیّتُها الصِّدّیقَةُ الشَّهیدَة
نمی دانم چرا رفتنت را به سوگ می‌نشینیم ؟
که یک آسمان پرواز
به استقبال شکسته بالی‌ات، آغوش باز کرده بود
و زمین
در بدرقه‌ی هجده بهاری که گل افشاندی
تمام کوچه باغ‌ها را به آذین یاس کبود نشاند
مگر نه آن که زمانه، قدردان قدر تو نبود و تازیانه‌ی سپهر، طراوت مهرت را می‌ربود؟
نبودنت را باور نداریم...
... که جانهامان مسحور نور حضور توست
و براستی هیچ خاکی تهمت پرده پوشی روشنای قامتت را به گردن نگرفت
به پیشواز قدم‌هایت، گونه‌هامان را چراغان اشک می‌کنیم و غبار راهت را به مژگان
می‌زداییم تا در محفلمان پای گذاری و خط امانی بر برات نجاتمان بنگاری
