یادته گفتی بهم تا شقایق زندست زندگی باید کرد نیستی سهراب ببینی که شقایق هم مرد دیگه با چی کسی رو دلخوش کرد . . .
یادته گفتی بهم اومدی سراغ من نرم و آهسته بیا که مبادا ترکی بردارد چینی نازک تنهایی من اومدم آهسته نرمتر از یک پر قو خسته از دوری راه خسته و چشم به راه . . .
یادته گفتی بهم عاشقی یعنی دچار فکر کنم شدن دچار. . .
تو خودت گفتی که تنهاست ماهی اگه دچار ریا باشد آره تنها باشد یار غمها باشد. . .
یادته می گفتی گاه گاهی قفسی می سازم می فروشم به شما تا با آواز شقایق که در آن زندانیست دل تنهائیتان تازه شود. . .
دیگه اون شقایق که اسیر قفسه صاحب یک نفسه نیست که تازگی بده این دل تنهایی ما پس کجاست اون قفس شقایقت منو با خودت ببر به قایقت . . .
راست می گفتی کاش مردم رازهای دلشان پیدا بود آره کاشکی این دلشون شیدا بود من به دنبال یه چیز بهترینم سهراب تو خودت گفتی بهترین چیز :
رسیدن به نگاهیست که از حادثه عشق ترست
مدتی است نمی دانم چگونه از چشمانت بنویسم…از نقش و نگار
آن نگاه معصومت که از لابه لای پیچ و خم آن عشق را آغاز
کردم مدتی است خودم را و زندگی ام را در تو گم کرده ام
آن چنان که شده ای تنها امید برای بودنم و حل معمای زندگی ام
دیری است خسته ام از تحمل تماشای شب های بی تو ستاره ی آسمانم
الهه ی من…
خستگی هایم را با بوسه ازمن بگیرکه سخت محتاج تسکین توامبگذار در شهر امن افکار تو غرق شوم…
بگذار در شعاع محبت توکه تا کرانه های همه ی خوبی ها ادامه
دارد آسوده چشم برهم بگذارم...بگذار بدانم که دیگر در دستان
تو آواره نیستم…بگذارتنها شعر پرواز تو باشم
… هم پرواز من...ندیده ای اشک های شبانه ام را که برای دوری ازتو می ریزند…ندیده ای مرا که سلام سحر گاهم وشب خوش
شبانگاهم را پنهان از نگاه آیینه های رنگ پریده با عطر
یک بوسه برایت می فرستم
...ای پاک تر از هر آیینه بی غبار...من گرفتار قمار عاشقانه تو
وتو دلواپس از برگ های زرد پاییز که برگ سبز عشقمان
را همرنگ خود کنند...
درخت تنو مند عشق...شیرین تر از عشق تو کجا می توان یافت؟
در این شب تیره که پراست از دانه های اشک من و آسمان
به یاد تو پناه آورده ام... تو که از همان آسمان برای من آبی تری
ای خوشبو تر از هر بهار و ساده تر از زمستان برفی...
محتاج توام...
اگرچون خستگان گشتم اگرهم خسته ات کردم
اگربی میل بودی ومن به خودوابسته ات کردم
فقط کردم به چشمانت نگاهی
اگر باشد نگاه من گناهی
مجازاتم بکن هر طور که خواهی
جدایی دشوار است فکر تو تکرار است
